Modlitwa wprowadzająca
Boże, nasz Ojcze, Dawco wszelkiego dobra, dziękujemy Ci za Świętego Ojca Damiana. Ty obdarzyłeś go życiem w kochającej się Rodzinie, w której wychowano Go na dobrego, wierzącego człowieka i nauczono miłości do Boga i ludzi. Ty posłałeś Go do trędowatych na Molokai, a On całkowicie oddał się biednym i odrzuconym, w których zawsze widział Jezusa Chrystusa - "Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili" (Mt 25, 40). Przez przykład Jego życia i zaangażowanie pokazujesz nam, że czuwasz nad nami, jak ojciec czuwa nad swoimi dziećmi. Dziękujemy ci za to!
Święty ojcze Damianie! Pełni miłości, rozpoczynamy tę nowennę z ufnością w Twoje wstawiennictwo u Ojca Niebieskiego. Często jesteśmy zagubieni w swoich troskach i kłopotach i nie wiemy, od czego zacząć naszą modlitwę. Nasza wiara jest zbyt słaba, nasza miłość dość chłodna, nasza ufność ograniczona, żeby żyć po chrześcijańsku, jak nas uczył Twój Syn Jezus Chrystus. Prosimy Cię, bądź nam podporą w naszych potrzebach, bądź dla nas przykładem w naszych trudnościach, bądź naszym wsparciem w naszym zwątpieniu i bądź naszym orędownikiem u Boga, który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
Modlitwa dziękczynna za św. o. Damiana
Boże miłosierdzia i Ojcze wszelkiej pociechy! Ty przez św. Ojca Damiana de Veuster okazywałeś miłosierdzie i pocieszenie najnieszczęśliwszym spośród nieszczęśliwych, opuszczonym i odepchniętym, odgrodzonym od społeczności ludzkiej murem lęku i pogardy, wyrzuconym na margines życia ludzkiego. Przez Twoje w nim miłosierdzie i przez jego wstawiennictwo uczyń nas narzędziem twojej opatrzności, dobroci i pocieszenia dla wszystkich, którzy tego potrzebują. Dziękujemy Ci Panie Boże, że z woli Twojej zaliczyłeś go do grona świętych, nam zaś udziel łaskawie tego, o co Cię ufnie prosimy w tej nowennie z pragnieniem Twojej chwały i naszego dobra doczesnego i wiecznego. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Dzień piąty: Znosić niezrozumienie
Święty Ojcze Damianie, nasz Pan Jezus Chrystus w chwili największego opuszczenia wołał do Ojca: „Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?” Ty w swoim kapłańskim życiu również przechodziłeś przez noce niezrozumienia u ludzi i opuszczenia przez najbliższych, ale nie zrezygnowałeś z bycia z tymi, do których z miłości poszedłeś. Zostałeś ze swoimi odrzuconymi przez ludzi „owcami” do końca, tak jak Jezus – Dobry Pasterz. Twoja niezachwiana wiara i wielka miłość do Boga i ludzi, pozwoliła Ci mężnie znosić cierpienie duchowe i niezrozumienie. Twoja wiara wzrastała, gdy widziałeś odrzucenie swoich parafian i gdy mówiłeś im o wielkiej miłości Jezusowego Serca do odrzuconych, maluczkich i pogardzanych. Gdy inni ich odrzucali i nimi gardzili, Ty ich prowadziłeś do Kochającego Serca Zbawiciela. To Twoja wiara Cię wzmacniała i oczyszczała Twoje serce szczególnie w chwilach niezrozumienia.
Prosimy Cię: pomagaj nam, abyśmy w ciemnościach życia i w chwilach trudnych nie utracili naszej wiary. Spraw, abyśmy odważnie świadczyli o naszej miłości do Chrystusa i Jego Matki. Naucz nas ufać tylko Bogu, który zawsze jest blisko każdego człowieka i który nam towarzyszy i umacnia w momentach próby oraz podnosi w chwilach upadku i zwątpienia.
Prosimy Cię, zwłaszcza… (następuje przedstawienie próśb w ciszy. W nabożeństwach odprawianych wspólnotowo można wymienić poszczególne prośby i dziękczynienia na głos).
Ojcze nasz…; Zdrowaś Maryjo…; Chwała Ojcu…
